Μία παράσταση ιστορίας, αμαρτίας (και άτακτης ζωής)

ΕΙΡΗΝΗ ΒΕΛΙΜΑΧΙΤΗ
Από τον ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ
imaravegias@dimokratianews.gr
Φωτό: Χρήστος Ζήνας

Αν έκανε άτακτη ζωή δικός της ήταν λογαριασμός... Αυτή την αλήθεια για τη Ρίτα Σακελλαρίου, που κρύβουν οι στίχοι ενός από τα ωραιότερα τραγούδια της, θα υπερασπιστεί επί σκηνής η Ειρήνη Βελιμαχίτη. Επιστρέφοντας στα θεατρικά δρώμενα της Αθήνας έπειτα...από περίπου μια δεκαετία η χαρισματική ηθοποιός βάζει ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα στην καριέρα της, αναλαμβάνοντας να υποδυθεί την αξέχαστη ντίβα του πάλκου.
«Πρόκειται για  ένα πορτραίτο της Ρίτας, που βασίζεται στις αφηγήσεις του ανθρώπου που έμεινε κοντά της για 20 ολόκληρα χρόνια, από τις εποχές της μεγάλης δόξας της μέχρι το τέλος της ζωής της», λέει η Ειρήνη Βελιμαχίτη στην «κυριακάτικη δημοκρατία». Ο λόγος για τον πιστό φίλο και συνεργάτη της, Λάκη Κορρέ, ο οποίος αφηγείται -εδώ και καιρό- άγνωστες ....ιστορίες της, αμαρτίες της στον εξαίρετο Γιώργο Χρονά. Ο τελευταίος γράφει με τη σειρά του τα κείμενα της παράστασης, που θα σκηνοθετήσει ο Νίκος Σούλης και θ' ανέβει -εκτός  απροόπτου- το ερχόμενο φθινόπωρο. «Όλα ξεκίνησαν στη διάρκεια της συζήτησης που είχε μια παλιά δισκογραφική παρέα. Ο Θανάσης Παπαδάς, ο Μωυσής Ασέρ, ο Νίκος Οικονόμου και η Ντόρα Ρίζου συζητούσαν περί καλλιτεχνικών θεμάτων όταν ο Θανάσης έριξε την ιδέα του αφιερώματος στη Ρίτα. Μου φάνηκε εξαιρετική, όμως τότε δεν πήγε το μυαλό μου ότι θα μπορούσα να είμαι εγώ αυτή που θα την υποδυθεί. Και για να είμαι ειλικρινής όταν μου έκαναν την πρόταση αγχώθηκα λίγο γιατί πρόκειται για μια προσωπικότητα τελείως κόντρα στη δική μου», παραδέχεται η ηθοποιός. «Επιπλέον είναι ένα πρόσωπο που ...ζει ακόμη στις μνήμες του κόσμου. Η εικόνα της, ο τρόπος που μιλούσε και οι αντιδράσεις της είναι ακόμη φρέσκες στο μυαλό εκείνων που την αγάπησαν. Δεν έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που πέθανε. Αυτό μεγαλώνει ακόμη περισσότερο τη δυσκολία του ρόλου».


 Η έρευνα για την «στακάτη» τραγουδίστρια


Η συνέχεια βρήκε την Ειρήνη Βελιμαχίτη να κάνει έρευνα για τη ζωή της Ρίτας, αναζητώντας πράγματα που θα την συγκινούσαν. «Τη μουσική της την ήξερα και την εκτιμούσα. Άλλωστε,  τα τραγούδια της  μου ήταν οικεία από την παιδική μου ηλικία, καθώς η μητέρα μου τρελαινόταν για εκείνη». Για τη ζωή της παρ' όλα αυτά η ηθοποιός δεν ήξερε και πολλά. Όταν τελικά βρήκε μια συνέντευξη που είχε δώσει η ίδια στον Γιώργο Τσάμπρα, αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές της διαδρομής της, συγκλονίστηκε. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια της, η ιστορία του πατέρα της και ο μαρτυρικός θάνατος του, η μάχη που έδωσε με τη μητέρα της για να μεγαλώσει τ' αδέλφια της, ο γάμος που αναγκάστηκε να κάνει στα 14 της, ο αγώνας που έδωσε για να επιβιώσει με τα παιδιά της, τα πρώτα της δύσκολα βήματα ως εργαζόμενη μητέρα σε ένα  σκληρό και ανταγωνιστικό χώρο. «Μαθαίνοντας όλα τα παραπάνω την ένιωσα αμέσως πιο κοντά μου. Την κατάλαβα, τη δικαιολόγησα και αντιλήφθηκα ότι υπήρξε εν μέρει ένας άνθρωπος παρεξηγημένος. Στο μονόλογο, που θα παρουσιάσουμε, θα δούμε τη Ρίτα να ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα της, να μιλάει περισσότερο για τον εαυτό της, τα πράγματα που της συνέβησαν, αυτά που αισθάνθηκε», σημειώνει. Εκείνο που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στην Ειρήνη «μελετώντας» την αξέχαστη τραγουδίστρια ήταν το πάθος της για τη ζωή.  «Ήθελε να ζήσει και μάλιστα απόλυτα. Ερχόμενη σε επαφή με  κόσμο που τη γνώριζε όλοι μου μίλησαν για τον τσαμπουκά της. Ήταν κάθετη στη συμπεριφορά της, στις απόψεις και στα συναισθήματα της. Γι' αυτό τη λέγανε και «στακάτη» τραγουδίστρια. Επειδή εξέφραζε αυτό το απόλυτο που ένιωθε. Έτσι ήταν και στη ζωή της. Έλεγε τη γνώμη της όποια κι αν ήταν αυτή. Ήταν ένας γνήσιος λαϊκός άνθρωπος, που δεν στηρίχτηκε ποτέ σε κανέναν για να πάρει δημοσιότητα. Είχε δύναμη από μόνη της. Επίσης δεν έκρυψε ποτέ τους έρωτες της. Δεν υπάρχει γενικότερα τίποτα κρυφό στη ζωή της Ρίτας. Μόνο αλήθειες. Κρυφά ήταν ίσως κάποια συναισθήματα της. Ορισμένα θα τα φανταστώ και άλλα θα «ταξιδέψω» μέσα στη ζωή της για να τα βρω. Σίγουρα ο Γιώργος Χρονάς, που είναι πολύ διεισδυτικός, θα με βοηθήσει σ' αυτό».    


Ηχογραφήσεις και μεταμορφώσεις  


«Ιστορία μου, αμαρτία μου». «Αυτός, ο άνθρωπος αυτός». «Μια ζωή πληρώνω». Διαχρονικά «διαμάντια» ερμηνευμένα με... τσαμπουκά ψυχής από τη Ριτάρα, όπως αποκαλούσαν συχνά τη μεγάλη κυρία του λαϊκού τραγουδιού, που «έφυγε» το 1999 «χτυπημένη» από καρκίνο. Ακόμη και οι «Σαραντάρες», τραγούδι που θεωρήθηκε από πολλούς ταμπού εκείνη την εποχή, παραμένει κλασικό κομμάτι της δισκογραφίας της. Το ίδιο και ο «κοντός με τη γραβάτα», ένα τραγούδι του Νίκου Καρβέλα που η ίδια δεν ήθελε να πει.  Η Ειρήνη Βελιμαχίτη μπήκε στο στούντιο και τραγούδησε  όλα τα παραπάνω κομμάτια διεισδύοντας με αυτόν το τρόπο ακόμη περισσότερο στο πετσί του ρόλου της. «Είμαι ηθοποιός, όχι τραγουδίστρια. Η απόσταση που χωρίζει τη φωνή μου από τη βαριά και σπουδαία φωνή της Σακελλαρίου είναι φυσικά απύθμενη. Όμως, έπρεπε κάπως να την μειώσω, έστω και στο ελάχιστο. Στο στούντιο ήρθα ακόμη πιο κοντά στη μεγάλη ερμηνεύτρια. Δεν ξέρω αν οι ηχογραφήσεις μου θα συμπεριληφθούν στην παράσταση. Αυτό θα το αποφασίσει ο Νίκος Σούλης. Το σίγουρο είναι πως θα ακουστεί σ' αυτήν δυνατά η φωνή της Ρίτας». Σε ότι αφορά στις αλλαγές που θα γίνουν στην εμφάνιση της για το ρόλο, η ηθοποιός επισημαίνει ότι δεν πρόκειται να δούμε υπερβολές. «Κι αυτό επειδή ετοιμάζουμε ένα θεατρικό πορτραίτο κι όχι μια παράσταση μίμησης. Αυτός ο μονόλογος δε γίνεται για να δει ο κόσμος πόσο καλά μιμούμαι εγώ τη Ρίτα αλλά για να μάθει  άγνωστες πτυχές της ζωής και του χαρακτήρα της».  Η παράσταση θα καλύψει όλη τη διαδρομή της αξέχαστης τραγουδίστριας  στη ζωή. Από τα παιδικά της χρόνια μέχρι το τέλος. «Ήταν ένας άνθρωπος που δεν το έβαζε κάτω ποτέ. Έφυγε με ψηλά το κεφάλι. Το βράδυ πριν  πεθάνει ζήτησε από το Λάκη, το δεξί της χέρι, να της βάψει τα νύχια. Σαν να μην την αφορούσε ο θάνατος, σαν να μην τον φοβόταν...».


Το Green Theater 


«Αγαπώ πολύ το θέατρο. Το έδειξα και έμπρακτα αυτό. Έφτιαξα ένα χώρο για να έρχονται οι συνάδελφοι μου και να τους καμαρώνω να παίζουν». Διανύοντας φέτος τον τρίτο χρόνο της λειτουργίας του το Green Theater, που δημιούργησε η Ειρήνη Βελιμαχίτη με τον σύζυγο της Θανάση Παπαδά στις Αρχαίες Κλεωνές, στη Νεμέα, έχει πια μεγάλη απήχηση στο κόσμο της Κορινθίας, αλλά και της Αθήνας. Δεν είναι άλλωστε και τόσο μακριά από την πρωτεύουσα, μόλις μια ώρα δρόμος. Χτισμένο δίπλα στο ναό του Ηρακλή, το θέατρο εκπέμπει κάτι πολύ θετικό και δημιουργικό. Έχει εναρμονιστεί απόλυτα με την κουλτούρα της περιοχής. Είναι σαν να υπήρχε πάντοτε εκεί.   «Αφιέρωσα μια πενταετία από τη ζωή μου σ' αυτό το εγχείρημα και είμαι πολύ ευτυχισμένη  διότι είναι ένα έργο που θα μείνει εκεί για πάντα. Πέρυσι φιλοξενήσαμε σημαντικές παραστάσεις, ενώ κάναμε με μεγάλη επιτυχία κι ένα αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο. Φέτος θα κάνουμε κάτι αντίστοιχο για το Νίκο Γκάτσο με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του. Προσπαθούμε να αποκεντρώσουμε τον πολιτισμό. Η τέχνη δεν είναι μόνο προνόμιο της Αθήνας. Πρέπει να είναι προσεγγίσιμη σε όλους».
Παρόλο που έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό από τις σειρές «Καλημέρα Ζωή» και «Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου, η Ειρήνη Βελιμαχίτη ομολογεί με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι δεν της έχει λείψει η μικρή οθόνη. «Δεν μου έχει λείψει γιατί ξεγυμνώνει τον καλλιτέχνη. Όχι όμως δημιουργικά όπως συμβαίνει με το θέατρο. Το κάνει με λίγο βάρβαρο τρόπο.  Εισβάλει μέσα στις ζωές μας και ίσως τις καθορίζει κιόλας», λέει και συμπληρώνει από την άλλη μεριά, ότι λατρεύει τον κινηματογράφο. Από τις μεγάλες αγάπες της είναι και η ζωγραφική. Όταν έχει ελεύθερο χρόνο φιλοτεχνεί πορτραίτα και, όπως αναφέρει χαριτολογώντας, έχει βρει μια δημιουργική απασχόληση για τα ...συντάξιμα χρόνια της. Μέχρι τότε απολαμβάνει την τέχνη της αλλά και το ρόλο της μητέρας, που όπως λέει,  αγαπά πολύ και τον υπερασπίζεται. «Έχω τρία παιδιά. Το Δομίνικο, ο οποίος είναι 20, τη Βασιλική, που είναι 10 και τον Δημήτρη, ο οποίος είναι 9. Έγινα μητέρα πολύ νωρίς. Είναι ένας ρόλος συναρπαστικός αλλά πολλές φορές οι γονείς συμπεριφερόμαστε εγωιστικά  απέναντι στα παιδιά μας. Προσωπικά καλλιεργώ το ρόλο της μητέρας διαβάζοντας πολύ και παίρνοντας συχνά συμβουλές. Δεν μεγαλώνω τα παιδιά μου με στεγανά. Κάνω διάλογο μαζί τους και προσπαθώ να είμαι δίπλα τους διακριτικά, στις χαρές και τα προβλήματα, χωρίς να επεμβαίνω». Δεν θα ήθελε παρ' όλα αυτά να γίνουν καλλιτέχνες. «Θα προτιμούσα να τους δω επιστήμονες. Στην κορυφή της κοινωνίας βάζω πρώτα τους επιστήμονες, μετά τους αθλητές και τελευταίους βέβαια τους πολιτικούς. Όχι όλους. Τους περισσότερους...», σχολιάζει.  Εν' όψει των εκλογών η Ειρήνη δηλώνει κατά της αποχής. «Είμαι πολιτικοποιημένο άτομο από πολύ μικρή. Στις συγκεκριμένες εκλογές και στην εντατική να ήμουν θα σηκωνόμουν να πάω να ψηφίσω. Είναι πολύ σημαντικό να ψηφίσουν όλοι, όχι συναισθηματικά, αλλά με μεγάλη σοβαρότητα, σκεπτόμενοι το μέλλον των παιδιών μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να το καταστρέψουμε. Πρέπει να παλέψουμε για να έρθει μια καλή καινούρια μέρα».

Aναδημοσίευση από την εφημερίδα ''Κυριακάτικη δημοκρατία''